Η Ρωσία και η Ευρώπη απαριθμούν ήδη πέντε απειλές κατά της ασφάλειάς τους και τώρα το μόνο που τους απομένει είναι να φτάσουν σε μια συμφωνία για κοινή δράση.

Προσφάτως, ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ, Ντμίτρι Ρογκόζιν, διορίστηκε ειδικός απεσταλμένος του πρόεδρου στη συνεργασία του με τη συμμαχία, αναφορικά με την αντιπυραυλική άμυνα. Γιατί χρειάστηκε να δημιουργηθεί μια νέα θέση και ποιες οι πιθανότητες συμφωνίας για το θέμα των αντιπυραυλικών συστημάτων, απαντά στη συνέντευξή του στο περιοδικό «Προφίλ».

Ποιος είναι ο κύριος στόχος σας ως ειδικός απεσταλμένος για την πυραυλική άμυνα;

Δεν θα ήθελα να μιλήσω για έναν κύριο στόχο. Για αρχή, είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε μια διϋπηρεσιακή ομάδα εργασίας προκειμένου να επιτευχθεί μια αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ των ρώσικων υπουργείων και των τμημάτων τους με κοινή συνισταμένη αυτό το περίπλοκο ζήτημα. Η αντιπυραυλική άμυνα των ΗΠΑ δεν είναι απλά ένα θέμα τεχνικής φύσεως, αλλά αποτυπώνει και την ιδεολογία του ΝΑΤΟ στον 21ο αιώνα. Δεν μας απομένει πολύς χρόνος έτσι όπως έγινε και η ταχύρυθμη ανάπτυξη του αμερικανικού προγράμματος για την εγκατάσταση συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Στη βάση του προγράμματος αυτού είναι η επιθυμία απόκτησης αποκλειστικών δικαιωμάτων έναντι άλλων κυβερνήσεων. Οι ΗΠΑ θέλουν να προστατεύσουν τον εαυτό τους από κάθε πιθανή αναποδιά, απολύτως κατανοητό. Αυτό όμως οδηγεί σε διατάραξη της στρατηγικής ισορροπίας και δεν γίνεται να μην αντιδράσουμε.

Κατά τη γνώμη σας, είναι έτοιμη η ηγεσία της συμμαχίας να προχωρήσει σε παραχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις της με τη Ρωσία;

Εδώ το θέμα δεν είναι οι παραχωρήσεις, αλλά τι μέλλον θέλουν τα κράτη της Ευρώπης και οι ΗΠΑ να αφήσουν στα παιδιά τους. Κατ’ αρχήν η εγκατάσταση αντιπυραυλικής άμυνας είναι μια μοναδική ευκαιρία να φέρει σε επαφή Ρώσους, Ευρωπαίους και Αμερικάνους. Πέρυσι, στα πλαίσια του συμβουλίου «Ρωσίας – ΝΑΤΟ» προβήκαμε σε εκτίμηση του κινδύνου για την ασφάλεια της Ρωσίας στον 21ο αιώνα. Ως συνέπεια των συζητήσεων καταλήξαμε σε πέντε ζητήματα: στο Αφγανιστάν, στην καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας, στην πειρατεία, στην προστασία υποδομών ζωτικής σημασίας από φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές και στην εξάπλωση των όπλων μαζικής καταστροφής και των μέσων διανομής τους. Το τελευταίο αποδείχθηκε ότι ήταν και το βασικότερο.

Είναι γεγονός ότι λόγω της ανάπτυξης της τεχνολογίας έχει διευκολυνθεί η πρόσβαση στα πυρηνικά όπλα, όχι μόνο από πλευράς κυβερνήσεων αλλά και από πλευράς τρομοκρατών και εξτρεμιστών, οι οποίοι θεωρητικά μπορούν να αποκτήσουν τέτοια τεχνολογία η ακόμα και να την υφαρπάξουν. Αν αυτοί έχουν ένα μέσο απόκτησης των όπλων αυτών, όπως για παράδειγμα ρουκετών, τότε αυτό αποτελεί μια πραγματική απειλή για τον κόσμο. Έχοντας αναλύσει όλα αυτά τα πέντε ζητήματα, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ούτε η Ρωσία αποτελεί απειλή για τη Δύση, ούτε η Δύση αποτελεί απειλή για τη Ρωσία. Όλες οι απειλές και για μας, και για την Ευρώπη, προέρχονται από τρίτες χώρες, οπότε εδώ υπάρχει μια ευκαιρία να προσπαθήσουμε από κοινού να εξουδετερώσουμε τις απειλές αυτές. Αν όμως ξαφνικά στη μέση της διαδικασίας δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε και επιπλέον αποδειχθεί ότι όλες αυτές οι εξωτερικές απειλές αποτελούν απλά ένα πρόσχημα για την εγκατάσταση αντιπυραυλικής άμυνας στα σύνορά μας, τότε ίσως επιστρέψουμε στο δυσχερές παρελθόν. Σε νέους φόβους και διαχωρισμούς. Αυτό θα οδηγήσει σε μια κούρσα συνεχούς παροπλισμού, τόσο δικιά μας, όσο και δικιά τους. Αυτό λοιπόν που θέλουμε να συμφωνήσουμε δεν είναι θέμα παραχωρήσεων, αλλά έχει να κάνει με το καλό η άσχημο μέλλον της Ρωσίας και της Δύσης.

Οπότε σε ποιο βαθμό είναι το ΝΑΤΟ έτοιμο για ένα συμβιβασμό;

Σήμερα οι αμερικάνοι συνάδελφοί μας δεν δείχνουν καμία επιθυμία για μια επίτευξη συμφωνίας, αλά δεν διαπραγματευόμαστε μόνο με αυτούς αλλά και με τους Ευρωπαίους. Στην Ευρώπη υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις για το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας και διαφορετικές στάσεις απέναντί μας. Ωστόσο, όταν μιλάμε για το ΝΑΤΟ, δε μιλάμε για κάποιο «τέρας» που έχει βγει από ψυχροπολεμικά σπήλαια, αλλά ένα περίπλοκο και με εσωτερικές διαμάχες συσσώρευμα πολλών κρατών. Φυσικά, οι ΗΠΑ παίζουν έναν τεράστιο ρόλο αφού καλύπτουν το 75% του προϋπολογισμού του ΝΑΤΟ. Αλλά οι Αμερικάνοι χτίζουν τις εγκαταστάσεις τους σε ευρωπαϊκό έδαφος, οπότε έχουν και οι ευρωπαίοι ηγέτες τη γνώμη τους για το θέμα αυτό. Όσο πιο κοντά σε μας είναι αυτές οι ευρωπαϊκές χώρες, τόσο πιο πολύ είναι διατεθειμένες να κάνουν παραχωρήσεις πάνω σε αυτό το ζήτημα – και όσο πιο μακριά, τόσο λιγότερο. Οι απόψεις στην Ευρώπη διίστανται και εφόσον η απόφαση πρέπει να είναι συλλογική το θέμα συνεχώς αναβάλλεται. Γι’ αυτό έχουμε ακόμα λίγο χρόνο να μεταπείσουμε τους συνέταιρούς μας για το δίκαιο της πολιτικής μας αν και μπορεί να μην αποδειχθεί αρκετός. Και αυτή τη στιγμή δουλεύουμε πάνω σε αυτές τις διαπραγματεύσεις.

Ποια θα είναι η στρατηγική της Ρωσίας αν το ΝΑΤΟ δεν προβεί σε παραχωρήσεις;

Εμείς πρέπει να εξασφαλιστούμε ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι ο νέος επικεφαλής του λευκού οίκου και για αυτό πρέπει να είμαστε είτε μέρος του αντιπυραυλικού συστήματος αυτού, είτε να συμφωνήσουμε ότι έχουμε δυο διαφορετικά συστήματα τα οποία στοχεύουν έναν πιθανό και κοινό εχθρό και των δύο. Ξέρουμε ότι αν υπάρχει απειλή, αυτή προέρχεται από το νότο. Στο βορρά δεν υπάρχει καμία χώρα που μπορεί να απειλήσει την Ευρώπη. Ούτε οι Σουηδοί, ούτε οι Φιλανδοί, ούτε οι Γροιλανδοί μπορούν να της επιτεθούν.

Συνεπώς, ανεξαρτήτως του πως θα εξελιχθεί η διαδικασία διαπραγμάτευσης, σε καμιά περίπτωση δεν αμφισβητούμε το πρόγραμμα επανεξοπλισμού της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου και του πυρηνικού εξοπλισμού. Και πάλι, αν η κατάσταση εξελιχθεί δραματικά, θα πρέπει να τοποθετήσουμε τις ρουκέτες αυτές σε συγκεκριμένα σημεία αντί να τις κρατάμε ανεκμετάλλευτες στα οπλοστάσια.

Υπάρχουν και στη Ρωσία αντιπυραυλικά συστήματα ανάλογα με τα αμερικάνικα;

Υπάρχουν όλα. Οι πολίτες μας μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια.

Παρακολουθούμε τι συμβαίνει στη Λιβύη. Κατά πόσο πιστεύετε θα εμπλακούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ;

Πιστεύω ότι το ΝΑΤΟ δε θα συμμετάσχει σε καμία εκστρατεία. Ο πόλεμος ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, ο οποίος ήταν ασυμβίβαστος με τους κανόνες του ΟΗΕ, εξακολουθεί να θεωρείται από πολλούς ως ένα σφάλμα. Την πιθανότητα, οι ΗΠΑ να παρέμβει μαζί με τους φίλους αγγλοσάξονες στις συμπλοκές της Λιβύης, δεν την αποκλείω. Είμαι όμως κατηγορηματικά εναντίον αυτού. Θεωρώ ότι οποιαδήποτε εφαρμογή στρατιωτικών σχεδίων, οποιαδήποτε χρήση ωμής βίας καλλωπισμένη με τις καλύτερες προθέσεις αλλά χωρίς κυρώσεις από τον ΟΗΕ, θα πρέπει να θεωρείται παραβίαση του διεθνούς δικαίου.

Εκτός αυτού, αμφιβάλλω αν η παρέμβαση σε μια εσωτερική διαμάχη θα έχει θετικά αποτελέσματα. Είναι εύκολο να μπεις, αλλά απίθανο να βγεις. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας παρέμβασης μπορεί να είναι ο συνασπισμός των εμπόλεμων μερών ενάντια στον εισβολέα.

Είστε μάλλον πληροφορημένος με τα στοιχεία των κοινωνιολόγων, ότι σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Ρωσίας περιμένει μια επανάληψη των σεναρίων της Μέσης Ανατολής στη χώρα τους. Κατά πόσο αυτό πιστεύετε ότι αληθεύει;

Κατά τη γνώμη μου, αυτά τα λένε από κακεντρέχεια και στην πραγματικότητα δεν τα πιστεύουν ούτε οι ίδιοι. Είναι απλά «καφενειακές» συζητήσεις, οι οποίες περισσότερο ενοχλούν τους ανώτερούς μας. Είναι ακόμα νωπές η μνήμες από τα συμβάντα του 1993, οπότε θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι στη χώρα μας τέτοιες συγκρούσεις καταλήγουν βαμμένες στο αίμα.

Κάνετε σχέδια για συμμετοχή δική σας στις επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές. Με το ψηφοδέλτιο, για παράδειγμα, της «Δίκαιης Ρωσίας»;

Ακόμα δεν έχω αποφασίσει τίποτα. Είναι απαραίτητο να καταλάβετε ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη δεοντολογία που έχει εφαρμογή στους πρέσβεις.

Καθένας τους είναι ο αντιπρόσωπος της χώρας τους στο εξωτερικό και για αυτό για κάθε αλλαγή στη ζωή μου, είμαι υπόλογος στον πρόεδρο της Ρωσίας. Δεν είναι θέμα υποτακτικότητας, αλλά ηθικής σχέσης με τους ανώτερούς σου.

Φυσικά δεν πρέπει να χάσω το αίσθημα ευθύνης απέναντι στην πατρίδα μου, όχι μόνο σαν πολίτης, αλλά και σαν πολιτικός. Ωστόσο μπορώ να πω μόνο ένα: η εργασία μου ως εκπρόσωπος της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ ξεπερνά σε διάρκεια το ένα έτος.

Έχει αλλάξει η άποψή σας για τα διεθνή προβλήματα από την τελευταία προεκλογική τηλεοπτική καμπάνια της «Πατρίδας»;

Όχι, δεν έχω αλλάξει τις αρχές μου και ούτε έχω αναθεωρήσει. Θεωρώ ότι στην τηλεοπτική καμπάνια της «Πατρίδας» το 2005 είδε ο καθένας αυτό που έκρυβε μέσα του . Ο ξενοφοβικός είδε έναν ξενοφοβικό, ο ευαισθητοποιημένος κοινωνικά άνθρωπος, εξέλαβε κοινωνικά μηνύματα.

Εγώ είδα μόνο ένα πράγμα - μια επιθυμία να επιταθεί η προσοχή στην αναίδεια που επικρατεί μεταξύ των λαών, όμως όλα ερμηνεύτηκαν λάθος. Και τώρα με ανησυχεί ότι όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, συμβαίνει μια έντονη ριζοσπαστικοποίηση της πολιτικής ζωής, μια αυξανόμενη ασέβεια μεταξύ των ανθρώπων, οι αρχές τις διεθνούς επικοινωνίας αναθεωρούνται και καθίσταται εμφανής η έλλειψη ικανότητας καθώς και επιθυμίας να ζει ο ένας κοντά στον άλλον.

Αυτό θα οδηγήσει στην καλύτερη περίπτωση σε διαχωρισμό και δημιουργία γκέττο, και στη χειρότερη θα οδηγήσει σε απαξίωση της τωρινής κοινωνίας.

Προφίλ

Ο Ντμίτρι Ρογκόζιν γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1963 στη Μόσχα. Το 1986 αποφοίτησε από το διεθνές τμήμα δημοσιογραφίας του πανεπιστημίου της Μόσχας. Εργάστηκε στην επιτροπή των οργανώσεων νεολαίας της ΕΣΣΔ. Τον Μάρτιο του 1993 ηγήθηκε του εθνικού πατριωτικού κινήματος «Διεθνές Συνέδριο των Ρώσικων Κοινοτήτων» (ΣΡΚ) Από το 1997 έως το 2007 διετέλεσε βουλευτής του κοινοβουλίου. Την περίοδο 2000 – 2003 διετέλεσε πρόεδρος του κοινοβουλίου για την επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων, ενώ κατά την ίδια περίοδο ήταν ειδικός απεσταλμένος του ρώσου προέδρου για την υποστήριξη της ευημερίας των πολιτών του Καλίνινγκραντ στα πλαίσια της διεύρυνσης της Ε.Ε. Το Σεπτέμβρη του 2003 εξελέγη συν-πρόεδρος του ανώτατου συμβουλίου της ένωσης «Πατρίδα» και επικεφαλής της εκστρατείας του. Ως αποτέλεσμα των εκλογών του 2003, όπου η «Πατρίδα» απέσπασε 9,1%, εξελέγη αντιπρόεδρος ομιλητής στο κοινοβούλιο και αργότερα ηγέτης της φράξιας «Πατρίδα». Το Νοέμβρη του 2005, παραμονές των δημοτικών εκλογών της Μόσχας, η «Πατρίδα» κυκλοφόρησε μια σκανδαλώδη προεκλογική καμπάνια με τη συμμετοχή του Ρογκόζιν ονόματι «Καθαρίζουμε την πόλη από τη βρωμιά», η οποία χαρακτηρίστηκε ξενοφοβική και εξτρεμιστική και είχε ως αποτέλεσμα να τον μποϋκοτάρουν τα μέσα. Την άνοιξη του 2006 παραιτήθηκε από πρόεδρος του κόμματος «Πατρίδα» καθώς και από ηγέτης της ομώνυμης φράξιας στο κοινοβούλιο. Τον Ιανουάριο του 2008 διορίστηκε μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ. 18 Φεβρουαρίου διορίστηκε ειδικός απεσταλμένος του προέδρου της ρώσικης ομοσπονδίας αναφορικά με τη συνεργασία με το ΝΑΤΟ για το ζήτημα της αντιπυραυλικής άμυνας. Κατέχει τον υψηλότερο διπλωματικό βαθμό αφού είναι σαν πρέσβης είναι πληρεξούσιος. Έχει διδακτορικό στις φιλοσοφικές επιστήμες. Έχει ένα γιο και δύο εγγόνια.